Photo by Vlad Agafontcev
OPIEKUN: Solangelo i to raczej można uznać to współpracą lub partnerstwem.IMIĘ: Nevermore.
PŁEĆ: Żeńska.
WIEK: Trudno powiedzieć tak właściwie, powyżej dwudziestu zdecydowanie, długowieczność ma w genach po ojcu - słynnym, czterdziestoletnim krukiem z Fort Knox.
GATUNEK: Kruk, niemal zwyczajny.
KATEGORIA: Zwierzęta magiczne niegroźne
OSOBOWOŚĆ: Nevermore jest uznawana za niezwykle posłuszną towarzyszkę, mówi się wręcz wytresowana. Raczej wolałaby określenie pomocna. Nie wydaje żadnego dźwięku, jeśli jest niepotrzebny. Nie sprzeciwia się prośbom Solangelo, jeśli są wypowiadane publicznie. Nie wchodzi, gdzie nie powinna. Zawsze jest gotowa, by użyczyć mu swojego dziobu, pazurów czy skrzydeł. Jej lojalność odnosi się wyłącznie do Solangelo. Nie pomoże innej osobie, jeśli nie będzie miała takiego polecenia. Jest bardzo spokojna, opanowana i pewna swoich działań. Ujawnia emocje jedynie bez obecności psów, a wtedy potrafi zirytowana pacnąć swojego opiekuna. Nie jest bezmyślna, ale nie ma zamiaru myśleć za Sola.
Rozumieją się dosłownie bez słów. Wie, kiedy pragnie on zostać sam, a kiedy potrzebuje towarzystwa. Poleciałaby za nim na drugi koniec świata, ale nie należy do istot lubiących dotyk i okazujących uczucia. Nie przeszkadza do zazwyczaj Solangelo. Są przyzwyczajeni do swojej relacji.
ZDOLNOŚCI: Należy je podzielić na magiczne i niemagiczne. Tych pierwszych nie ma zbyt dużo, należy przyznać. Jej długowieczność zapewne można uznać za fantastyczną, gdyż mimo wielu lat na karku nie czuje starości i nie ma zamiaru odchodzić. Jednak jej podstawowa umiejętność to udostępnianie wzroku Solangelo. Uzyskała ją za pomocą rytuału i może wybierać chwile, gdy pies widzi i czuje to samo co ona. Wymagało to ćwiczeń, jednak udało im się utrzymywać więź przez kilka minut. Z czasem stała się ona nawet mocniejsza, dzięki czemu może ona mniej więcej wyczuwać obecność psa i odnajdywać go bez problemu.
Ze zdolności zwykłych szczyci się wielką wytrzymałością i szybkością. Nie ma problemu z długimi podróżami, nawet jeśli będzie miała tylko krótkie okresy odpoczynku. Jej pazury są szybkie, dziób silny, a umysł ostry. Potrafi czytać psie i ludzkie pismo z paru krajów, a także zna kod Morse’a. Wraz z Solangelo wypracowali system znaków, oznaczający różne komendy. Przykładowo dwa stuknięcia tylną łapą znaczą dla niej odleć, a jedno przednią przeczytaj tekst na głos.
Sama nigdy się nie odzywa.
HISTORIA: Żyła sama na terenach dawnej sfory. Została złapana i podarowana psu, po tym jak został poparzony i miał problemy z mówieniem. Towarzyszyła Solangelo w starym domu, towarzyszyła w podróży do Stanów i towarzyszy teraz.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz